 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Апалены ветрам марозным асіньнік.
Усе нясуць сьлёз або сьвечак агонь.
Чаго ж я зайшоў на забыты магільнік?
Знаёмых ці блізкіх шукаю? Каго?
Ня тут іх занесла лістамі дуброва
I зорныя ночы абвеялі сном.
Адны на дарогах злажылі галовы,
Другія – ня ведаю на'т курганоў.
Іду я і надпісы ціха чытаю.
З мазаікі камня імёны, гады
Змывае агнём лістапад малады,
I час іх рукою шурпатай сьцірае.
Гранітныя пліты і мармур бялее, –
Ня чорных працоўных касьцей тут начлег.
Здаецца, на кожным такім маўзалеі
Свой звонкі павесіў бы сьмех.
А тут усё тлеюць васковыя зоры.
Хтось мае адвагу маліцца, прасіць,
Каб сьлёзы гаротных праз мармур і дзёран
Нядолю вякоў перасталі паліць.
1937
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
